Na bijna 20 jaar Porsche rijden, is mijn huidige Porsche, een 996 Carrera Coupe 3.6 deze week verkocht. Zoals jullie zullen begrijpen was dat een strijd tussen emotie en ratio. Waarom heeft de ratio gewonnen? Dat heeft een aantal redenen. Een van de redenen had met de auto zelf te maken. Een kleine twee jaar terug liep de motor vast ( ondertussen bij veel 996 modellen en de eerste 997 een gekend problemen) . Daardoor werd ik gedwongen om of veel geld uit te geven aan een nieuwe motor of datzelfde bedrag als verlies te nemen bij verkoop van de auto. Doordat alles heel veel geld kost, begon het rijden met de auto mij steeds meer het gevoel te geven van Russisch Roulette ( Wat gaat er nu weer kapot??). Waarbij opgemerkt dat de levensduur van bepaalde onderdelen gewoon kort is, zeker ten opzichte van mijn zakelijk Audi, van hetzelfde concern. Wel wilde ik beslist dat de auto elk jaar een echte beurt kreeg, want tenslotte kan je er 285 km/h mee rijden en dan mag er niet iets kapot gaan wat de veiligheid beïnvloed. Daarnaast heb ik nog een paar leuke besluiten genomen, waardoor ik minder tijd had om er mee te rijden ( Normaal 7.000-10.000 km / jr, het laatste jaar maar een kleine 1.000 km). Helaas had ik o.a. ook een investering die zeer slecht rendeerde, wat ook niet hielp.
Een van de andere afwegingen was, dat je in het huidige verkeer niet of nauwelijks van de potentie gebruik kan maken. Even lekker doortrekken in de versnellingen, levert al gauw een fikse boete op ( weet ik uit ervaring)
Dus sinds afgelopen woensdag ben ik Porscheloos

. De komende maanden gaan we daar eerst eens van bijkomen en dan kijk ik opnieuw wat ik ga doen
Let op: ik vind de 911 nog steeds een fantastische auto die supergoed rijdt en er geweldig uitziet, maar rationeel kon ik mij de auto niet meer verantwoorden!
Ik blijf hier op het forum, sluit niets uit naar de toekomst, maar nu even niet!