OP verzoek, naar aanleiding van mijn
voorstelling wil ik hier wel neerpennen wat ik de kern van het plezier vind per auto.
Ik vind het in ieder geval een verademing om enthousiaste reacties op het wagenparkje te krijgen. In mijn kennisenkring zitten vooral mensen die rijden in Volvo's, Audi stationwagen
voorwielaandrijvers die helemaal niet begrijpen waarom ik in zo'n japans gedrocht van een WRX rondtoer. Ze hebben geen idee waarom ik zo blij als een kind ben met de
sper in de 2.8 Touring. Als ik vrienden even laat rijden in de P dan vinden ze het vooral leuk om boven de 200 te gaan rijden op de snelweg en kijken me onbegrijpend aan als ik betoog dat de 911 past tot leven komt als je zo snel mogelijk van bocht naar bocht duikt en de balans moet zoeken met gas en hard remmen.
Om te beginnen met de Subaru; ook dat is niets voor leken. Twee vrienden heb ik (met spijt) laten rijden. Wat ik persoonlijk erg vermakelijk vind is om de auto van staande start met 4500 toeren zonder slip te lanceren. Dan moet je blijkbaar echter wel de goede koppelingstechniek in je voet hebben. Ik dacht dat een beetje rijder dat vanzelf had maar die 2 mensen hebben in twee pogingen mijn halve koppelingsplaat weggesmolten. Daarnaast is de auto van zichzelf gewoon onderstuurd; als je op normale wijze de bochten neemt.
Om er voluit van te genieten moet je normale bochtentechniek direct uit je zijraam smijten. Gewoon ongehoord keihard op de bocht af, met het vertrouwen van de gemonteerde AP klauwen en schijven 6 meter later remmen dan je gevoel zegt terwijl je alvast een rukje aan het stuur geeft om de neus te richten en de balans uit de achterkant te halen. Op het moment dat de achterkant wat momentum heeft gewoon VOL op het gas gaan staan, 390nm's en 280pk naar de kermende banden en... en... en... AAAAAAAAH - ik k k kommm....
tegen alle natuurwetten in ongehoord hard de bocht uit. En nog een keer. En nog een keer. En... nou vul zelf maar in. De auto is dan wel niet moeders mooiste maar het gaat wel tekeer en het voelt zoooo goed.
Maar dat komt dus niet vanzelf. De Impreza is erg 'vierkant', je moet 'haar' echt bij de nekvel grijpen om het echte genot te ontdekken. Ik vind de setup geniaal. Er zit ongelooflijk veel balans in gewicht- en aandrijving. De boxer geeft een laag zwaartepunt en ik geloof in de techniek van de 'All symmetrical' aandrijflijn. Verder zit je perfect, stoelen, stuur, pook zijn heerlijk geplaatst. En mocht het in de bocht bijna verkeerd gaan, vrijwel ALTIJD op het gas gaan staan om er het beste van te maken en meestal word je wonderbaarlijk gered. En in lange bochten zoals klaverbladen is het gedrag zo progressief dat je eenvoudig op en net over adhesiegrenzen kan gaan zitten... en dat gaat ontzettend hard (wel heb ik een aangepast onderstel). Ik las hier ergens dat men verwacht met een Porsche sneller te zijn op een klaverblad, ik betwijfel dat. Op circuits zijn Porsches sneller, m.i. door de stuurprecisie en breedte van het toerengebied, maar op de normale wegen
(Niet dat dat er overigens veel toe doet, voordat de hel hier losbarst
).
Binnenkort komt dus een STI ipv de WRX. Ik heb er twee bereden met 350 en 365 pk's. Vooral deze laatste (een 2006 2.5L model met 540
Nm's met alleen een ander uitlaat en Ecutek) gaf mij een ongekend gevoel van extreem toegankelijke en bruikbare power. Terwijl ik ettelijke 400+ pk-auto's heb mogen voelen (Ferrari, AM, Audi). Mijn STI zal 'stage 1' ca 330pk/440 Nm worden (vind ik genoeg
). In de STI voelt alles steviger, sterker en nog meer 'planted on the road'. Het werkelijke rally-gevoel komt in de STI meer tot leven door de 6-bak en navenante aggressiviteit, waar de WRX 'alleen' maar uitblinkt in balans en tractie. In de STI is vrijwel alles directer, sneller en anders; stuurinrichting, schokbreker setup en wielgeometrie, differentielen etc. Werkelijk een rally-auto in gezinsverpakking.
Ik heb ook serieus de Evo IX overwogen, maar ik heb een gunstige deal mbt de (model 2005) STI en... ik vind dat de STI relaxter is en meer karakter heeft dan de overigens zeer efficiënte Lancer. (En zeer eenvoudig op te voeren naar 365pk!!!)
Om de vergelijking af te maken; de Subaru is een auto die je naar je wil moet zetten. JIJ vertelt wat er moet gebeuren en als je dat op de juiste manier doet dan wordt je ruim beloond.
Hoe anders als ik in de 993 stap. De zit en contact met de auto is al inniger.
'Soulmate' is het woord dat in me opkomt. De P begrijpt je gewoon! Samen met de auto neem je de bochten, als je goed luistert dan wordt in je oor gefluisterd wat je moet doen. Voorzichtig hier, even wachten, iets meer, ja nu iets steviger, sneller sneller ho kijk uit bijna mis... ja nu hard hard! Doorgaan nee niet stoppen! Ho ho remmen remmen even balans terug ja lange halen ga door schatje lang lang.... niet TE enthousiast baby want zo kunnen we de hele nacht doorgaan, en morgen weer en en...
Sorry ik liet me even gaan
Maar dat is de Porsche voor me. Voor een lange, innige relatie. Een klassieke schoonheid, en als je naar die kont kijkt terwijl je wegloopt, daar kan ik mijn hele leven van genieten. En dat geluid (sound-paket)! Een echte vro... eh AUTO in de klassieke zin van het woord; elegant, passionate tot wild, maar ook oer- en oerdegelijk. En met de juist aanpak komt ze helemaal los. De ultieme balans vinden om knetterhard maar harmonieus van bocht naar bocht te brullen. En die pedalen staan zo lekker voor het tussengas vlak voor de bocht, als een verborgen plekje wat een leuk gilletje veroorzaakt bij beroering...
Terug naar de werkelijkheid en wat koude waarnemingen:
Wat me echt tegenvalt in de 993 is de 'missende' rust op hoge snelheid. Waarschijnlijk moet ik eens langs Renntech of zo voor de setup, want echt 'flex' wordt ik niet boven de 200 km/u. Ik kwam rond die snelheid in Duitsland eens een flauwe bocht tegen op de Autobahn, die overdwars naar buiten helde. Daar werd ik niet blij van, het ging goed maar het koude vocht stond op de vingers. De Subaru daarentegen, met de lagere top van tegen de 250 km/u (265 op de teller) ligt altijd rotsvast op de weg, ook zonder tupperware achterspoiler. Tot 220 doe je echt moeiteloos met één hand. Hoewel ik dus niet eens zoveel heb met hard en rechtuit.
Overigens blijft het vermakelijk om , vooral in Duitsland, dikke-Audi of BMW rijders met de jappenbak de ogen te laten draaien. Het koppel en het vermogen sleurt de auto moeiteloos naar de topsnelheid. Als we de P en de opgevoerde WRX achter elkaar aan laten gaan dan is de Jap iets sneller tot ca. 220, daarna neemt de P het stokje weer over maar het houdt niet over. Maar ja het is dan ook een standaard 993 uit '94.
De Subaru heeft natuurlijk zijn te verwachten minpunten; je hoeft maar te kijken naar het plaatwerk of er zit een deukje of kras in. De motor is wat rauw en kan nukkig zijn, zeker bij koud weer. Binnenin is het natuurlijk Japans plastic en als je bijv. wat audio in wilt bouwen valt alles uiteen. De klimaatcontrole blaast altijd ergens irritant en het verbruik bij stevig werk is 1:6-1:8... Toppunt vind ik het groene digitale klokje wat sinds '68 in elke Toyota al is gemonteerd (heb ik snel vervangen door een turbodrukmeter).
Uiteindelijk blijft de persoonlijke relatie met de Subaru koel; ik zal er niet echt een traan om laten bij een evt afscheid. Maar je weet wel dat de behoefte terugkomt.
Een 911 nestelt zich in je hart. Maar het feit dat ik in de Jap het hele gezin op met toebehoren op vakantie kan nemen om me vervolgens in de Midi-Pyrenees te buiten te gaan op doodstille glooiende bergwegen is een onverslaanbaar punt. En dat voor ruim 30k euro en 5k aan 'upgrades'
Dus... Duits om te trouwen en om je hart bij uit te kunnen storten, Japans voor de wilde minnares die je overal mee naartoe neemt zonder in problemen te komen?
Han
