Ducie gaat gewoon achter in de BMW of als het niet anders kan de 500 (achterbank).
Netje omhoog, gaar prima.
Haren etc laat ik er wel door een poetser uithalen als ik m in ga ruilen.
De plastic bak in de bagage ruimte vangt trouwens al veel zand, haren etc op.

R.I.P. : Bor ................. rust zacht lieve makker!

29 december 2017 overleed Bor.

Bor was mijn beste vriend. Toen ik kanker had, mijn baan verloor, kortom alles tegen zat..was hij er voor mij , onvoorwaardelijk. We hadden schik met elkaar, hij was altijd vrolijk en de allerbeste luisteraar die iemand zich maar kan wensen.

Bor was mijn hond, de beste allerliefste hond. Hij was ook bijzonder en iedereen die hem heeft meegemaakt zal dat beamen.

Zo is de ziekte die ik overwonnen heb, hem fataal geworden en was de moeilijkste beslissing uit mijn leven, ervoor te kiezen dat hij geen pijn zou lijden, want hij had pijn, ik merkte het en hij wist dat ik het wist.

Ik ben ervan overtuigd dat een hond in de ziel van de mens kan kijken en de band tussen Bor en mij was zo, dat alleen een blik van hem of van mij al voldoende was om van elkaar te weten wat er moest gebeuren of wat er aan de hand was.

Zo ook die allerlaatste middag, de dierenarts kwam aan huis, want hij bibberde altijd zo bij de kliniek, dat wilde ik hem besparen.

Hij gaf zijn pootje aan de arts en deze kon toen heel eenvoudig het stukje scheren om het infuusje in te brengen.

Bor gaf geen krimp.

De spuit met het middel werd aangebracht en Bor keek mij voor de allerlaatste keer in zijn leven aan.

Ik keerde mijn hoofd weg, want ik besefte mij dat het voorbij was en werd verscheurd door verdriet.

Het ging allemaal zo snel.....Bor had zich volledig overgegeven en ging zo enorm vredig heen, geen schokken of spasmen van zijn kant een........... laatste onhoorbare zucht .... het was over.

Ik heb hem heel mooi begraven en een plekje gegeven voor altijd in mijn hart.



Toch heb ik moeite met de verwerking van zijn dood, zo kwam ik vandaag van mijn werk en stond ik op het perron op de trein te wachten.

Ik keek naar de rails en zag tussen de rails een tennisbal liggen.

Bor was gek op tennisballen, wat kon hij uit zijn dak gaan met zo'n bal!

Het zien van die bal vanmiddag, deed mij bijna spontaan in huilen uitbarsten.

Ja jongen, ik ben je nog lang niet vergeten, mijn God wat mis ik je!

Het zien van die bal vanmiddag, deed mij bijna spontaan in huilen uitbarsten.