Mijne ook. Geen foto's. Geen piano. Wel in mijn herinnering.

Zit in dezelfde fase als Floriaan. Appartement is per 1-2 verkocht. Mn jongste zoon probeert zoveel mogelijk huisraad te verkopen via MP. Lukt best goed, de gekste dingen die je nog niet naar de kringloper wilt brengen worden gewoon verkocht.
Wel raar om te zien dat het appartement steeds leger wordt...

Ik leef met jullie mee. Jullie verhalen heeft me overgehaald ook mijn verhaal te delen:

Ik kom van origine uit Zuid-Afrika. Mijn vader leeft gelukkig nog, hij was er bijna ook niet meer na een hartaanval en hartomleiding in Mei 2020. Dat gebeurde allemaal terwijl mijn moeder aan sterven lag in de ziekenhuis. In maart 2020 werd mijn moeder plotseling opgenomen in de ziekenhuis met een bloedklont bij haar hart, dat gebeurde op hetzelfde dag dat ons kabinet de eerste lockdown aankondigde. Ze hebben mijn moeder datzelfde dag gedotterd en in een kunstmatige coma geplaatst om haar rust te geven. Vijf dagen later hebben ze haar wakker gemaakt. Eenmaal "wakker" had ze door dat ze een catastrofale beroerte had gedurende de dotteren, een van de brokstukken was in haar brein terecht gekomen.

Enkele weken later overlijd mijn moeder terwijl mijn vader in de IC lag na zijn hartomleiding in mei 2020. Ik mocht vanwege de lockdown er niet naar toe reizen dus kon de begrafenis van mijn moeder niet bijwonen en mijn vader niet bijstaan tijdens zijn revalidatie en rouw.

Dat leip allemaal paralel aan een andere uitdaging...de COVID pandemie was de laatste druppel voor het bedrijf van mijn ouders, een B&B. Ik en mijn zus moest hem financieel helpen om niet failliet te gaan, dat terwijl ik en mijn vrouw in februari al onze geld in een nieuw huis en verbouwing had gestopt. Zoveel stress heb ik in mijn leven nog nooit meegemaakt en wil ik ook nooit meer meemaken.

Alsof dat niet genoeg was overleed mijn Oma in augustus, ze was 96 maar kerngezond. Je weet dat het ooit gaan gebeuren, maar zo snel zagen we het niet komen. En als laatste mokerslag is mijn tante in december 2020 overleden aan COVID.

Inmiddels hebben we mijn ouderlijke huis verkocht voor veel te weinig geld en alle roerende zaken is geveild. In de komende weken moet mijn vader hun huis ontruimen. Ik had plannen hem hiermee te gaan helpen, maar weer mag ik er niet naar toe, want alle vluchten van en naar Zuid-Afrika is gestopt.

Het voelt allemaal onwerkelijk. Ik ben boos, verbaasd en verdrietig tegelijk. Als zoon voel je dan gefaald, maar het is overmacht. Ik hoop echt op een betere 2021

Mooi dat je het deelt Johann (en de anderen ook uiteraard), respect.
Veel sterkte om het allemaal een plek te geven.

@ Johann; Dit is intriest, je voelt je zo machteloos en tevens schuldig. Dit zou niet mogen gebeuren. Sterkte.

Oef Johann wat een verhaal en wat een verlies. Heftige tijden.

soms komt alles tegelijk en vraag je je af wat je hebt misdaan dat je zoveel tegelijk op je bord krijgt.
Sterkte Johann!

Johann, nu heb ik nog meer respect voor al je energie en tijd die je bijvoorbeeld aan dit forum, maar ook aan het helpen van je vrienden (bijvoorbeeld klussen met Piet) besteed. Ik had geen vermoeden dat je met zulke zorgen of verdriet te maken had dit jaar.

Sowieso wil ik aan iedereen, die onlangs een dierbare verloren heeft, veel sterkte toewensen. Social media toont meestal slechts eenzijdige "positieve berichten", mooi dat jullie ondanks dat, jullie verdriet hier toch delen. En natuurlijk ook fijn dat er naast een hoop geraaskal, ook leuke en betrokken reacties komen. Het maakt onze beperkte wereld van nu toch weer een beetje groter en positiever.

Sterkte Johann en Floriaan

Dank jullie wel! We hebben met zijn allen toch een heel bewogen jaar gehad

Maar ik besef me ook degelijk dat ik op een leeftijd ben aangekomen waar dit vaker gaan gebeuren, het hoort nu eenmaal bij de gang van het leven. Ik ben heel blij dat ik goeie vrienden heb waar ik leuke avonturen mee kunnen beleven. En natuurlijk dit mooie forum, ik beleef veel plezier aan de mooie topics en ons gedeelde passie voor Porsche. Daar doe ik het voor.

Ook sterkte Johann, de rest had ik al genoemd.
Tis altijd een ramp als je je ouders verliest. Been there, done that, zoals Horn dat vaak memoreert.
Bij mij is het al ruim 30 jaar terug van beiden, maar toch, het voelt af en toe als de dag van gisteren.

Moet zwaar zijn Johan, om je vader niet te kunnen helpen doordat je niet mag reizen. Veel sterkte en 2021 kan alleen maar beter worden

Johan, sterkte! Allemaal sterkte. Zeker in deze periode met alle beperkingen maakt het allemaal nog moeilijker....

Wat een vervelend verhaal Johann. Sterkte!!

Johann, ik heb het verhaal ook mar even aan Haydeé laten lezen ... maakt veel indruk op ons beide.

Het lijkt ons vreselijk om op die momenten niet bij je ouders te kunnen zijn, maar je hebt zeker zelf niet gefaald

Sterkte met het verwerken van deze grote verliezen.

Hoeveel trieste omstandigheden kan een mens binnen een jaar hebben? Bizar dat dit allemaal voorvalt binnen familie in zo'n korte tijd. Sterkte Johann. Ik heb de indruk dat je hobby je veel afleiding biedt en dat je daar kracht uit put. Sterkte man!

Sterkte allemaal, hier het allemaal meegemaakt met schoon(ouders), maar wel de mogelijkheid om afscheid te nemen.

Enige wat ik heel jammer vind is dat ik mijn maatje, mentor en vader niet kan laten zien dat het met mij goedgekomen is.....

Afgelopen maand nog een oude super-8 film in een oude schoenendoos teruggevonden (en laten digitaliseren) met beelden van mijn mijzelf/ouders etc...en dat 60 jaar geleden...

Had een super band met pa, hij knapte zn A Ford bij mij op.
Het einde was zeker niet makkelijk en moest wel eens tot het gaatje gaan maar was er voor hem
Hij heeft een prachtige leeftijd gehaald

Het zijn mooie herinneringen Hans......

Ik heb ook van die ‘ouwe’ van mij heel veel geleerd en samen gesleuteld oa aan de alfa.....

En ik weet nog heel goed dat ik gebeld werd toen we van 2 Opel kadetjes ééntje aan het maken waren...helaas slechts 56....

Mooie herinneringen hierboven allemaal. Belangrijk

Ik probeer zelf ook regelmatig foto's te kijken van m'n pa, en de mooie momenten die we samen hadden totdat ie (veel te vroeg) overleed.
Wat ik persoonlijk 't moeilijkste vind is dat hij voor m'n kinderen niet echt 'iemand' is, ze zijn paar jaar na z'n overlijden geboren.
Vertel ze wel verhalen, en laat ze foto's zien, maar blijft toch redelijk oppervlakkig voor hun (wat ook logisch is). Moeilijk.

Is 't goed gekomen met die A Ford Hans

En hiermee is het sleutelen van mij begonnen, aangeven van (de juiste) gereedschap tijdens het inbouwen van V8 motoren in de (houten) speedboot...

Riva?
Heb zelf niets met boten, maar Riva is de enige waar ik enig 'gevoel' bij krijg. Zo mooi gemaakt.

Zeker geen Riva, maar ergens in de jaren ‘50tig te Melbourne gemaakt. Ik kan me nog het geschaaf/geschuur en schilderen in de garage ook herinneren.

Tuuuuuurlijk, mn broer bezit hem en ik de bmw Isetta.
Mn zoon wil van de zomer de Isetta onder handen nemen

In de Porsche heb ik vrij veel last van:
- Jochies in oude Golfjes met uitlaten van 10cm in diameter.
- Jochies in GTI'tjes
- Jochies in redelijk snelle auto's (BMW, AMG, enz)
Die allemaal snelheid proberen uit te lokken. Vaak irritant te dicht achter en naast me komen rijden. Uitdagend afsnijden.

Hoe gaan jullie hiermee om?