En waarom waren ze vroeger eigenlijk donkerblauw?
Nederland was het derde land ter wereld dat de kentekenplaat introduceerde, al in 1898. De juiste vraag is daarom misschien niet waarom onze kentekenplaten geel zijn, maar waarom niet álle kentekenplaten in die kleur zijn uitgevoerd. Het eerste nummerbord was trouwens simpelweg het cijfer ‘1’ en kwam op naam van meneer Van Dam uit Groningen. De kentekenplaat met het cijfer ‘2’ ging naar zijn broer.
Dat opeenvolgend nummeren ging door tot 1906; toen kwamen de blauwe kentekens. Deze bestonden uit een letter die correspondeerde met een provincie en daarna maximaal vijf cijfers. Vanaf 1951 gingen we over naar de kentekenplaten met de zogenoemde sidecodes – dit is het systeem dat we nu kennen. De kentekenreeks van ‘sidecode 1’ was ‘XX-99-99’. De eerste drie kentekenreeksen waren nog donkerblauw.
In 1976 veranderde de kleur van donkerblauw naar een iets lichtere blauwe kleur, en ook het lettertype veranderde. Maar vanaf 1975 kon je al een verzoek doen voor een gele kentekenplaat met zwarte bedrukking. Dat bleek een zeer populaire optie, en daarom besloot Nederland in 1978 compleet over te stappen naar de gele kentekenplaat. Mensen met een blauwe kentekenplaat waren niet verplicht om te wisselen.
Vanaf februari 2000 werd de GAIK-nummerplaat (Gecontroleerde Afgifte en Inname van Kentekenplaten) geïntroduceerd. Deze had een unieke code en echtheidskenmerken zodat het namaken van kentekenplaten een stuk lastiger werd. Deze kentekenplaat kreeg ook het blauwe deel met ‘NL’ erop. Als een auto met een oude plaat voor de APK ging, werd de plaat vervangen door een GAIK-plaat.
Bron (en volledige artikel op) Topgear.nl
