Johann's 996 GT3...er zal vast iets te doen zijn.
Wie had dat nu ooit gedacht, Johann in een 996
Zoals ik al tegen velen van jullie hebben verteld, vind ik de lijnen van de 996 de laatse jaren steeds mooier worden...het begon in 2015 toen ik gedurende een rondleiding van een prive collectie een 996 Carrera met oranje pinkers zag staan in onberispelijke staat. Ze was wit met een marineblauw interieur. Om te zeggen dat ik verliefd was gaan me te ver, maar vanaf die noodlottige dag heb ik de 996 in een andere licht gezien. Daarnaast heb ik ook de plezier gehad om de afgelopen drie jaar ruim 15k km in de kont van een blauwe 996 GT2 vast te kijken en het geluid van de blok te waarderen.
Maar mijn 964 was mijn echte liefde en die zou ik nooit meer weg doen...totdat ik een 924 Turbo heb gekoct. Je kunt het zo gek niet bedenken, maar de 924 Turbo heeft de 964 voor mij verpest. Opeens voelde de 964 log en ik miste de duw in de rug die je van de 924 Turbo kreeg. Steeds vaker stond de 964 op stal terwijl ik dagen achter elkaar met de 924 op stap ging.
Vorige jaar mei nam ik de 964 weer mee op de epische toerrit van de PBVH; ARSE2017. Hoewel ik lol had met de 964 was de liefde een beetje verwaterd en had ik een gevoel die maar blijven knagen.
Ik wil iets rauwerEn zo begon een periode van diep nadenken. Het was geen drie jaar geleden dat ik een perfecte 997 heb ingeruild voor de rauwere 964 met meer beleving.
De 964 heeft gedurende mijn bezit dan ook steeds meer ingrepen gehad om hem nog beter en rauwer te maken. Vele RS onderdelen is er in gegaan en het is echt een zalige auto geworden. Maar ik wou meer.
In september dacht ik een antwoord te hebben gevonden. Ik zal 964 wegdoen en een project 964 terugkopen om er een RSR clone van maken met een 3.8 blok. In die tijd kwam iemand bij me met de vraag zijn race 924 onder handen te nemen. Na enkele kilometers in een auto zonder geluidsdemping en snoeiharde ophanging wist ik dat mijn idee van een RSR clone niet gaan werken. Dus ik moest weer gaan nadenken. Ik ben in die tijd ook enkele malen gaan kijken bij GT3’s maar alles wat te koop stond was clubsports. Ik ben geen circuittijger en heb liever sportstoelen dan kuipen. Ik ben ook wat ruimer geschapen, dus de kuipen vind ik niet lekker zitten.
Midden oktober was er een event bij Porsche Centrum Gelderland en toen stond er een 996 GT3 MK2 met sjonnie velgen en comfot uitvoering. Ik was gaan zitten...en het paste goed. Hij was een stuk duurder dan een 996 MK1 dus verder niet mee bezig geweest en niet meer over nagedacht.
Maar het idee van een GT3 blijft spoken bij me. Ik was gaan proefzitten in een 997.1 en een 997.2. Allemaal voelde goed. Zelfs enkele keren de auto’s gestart...maar niet proef gereden...want ik ken mezelf. Proefrijden is bijna gelijk aan je handtekening zetten.
Het is nu december en een GT3 blijft spoken...
Ik werd weer uitgenodigd naar Porsche Centrum Gelderland. Ditkeer voor de uitrijking van het boek “Why I drive Porsche”. Ik stond er in met mijn 964. In het stukje over mij en de 964 heb ik ook nog gezegd dat de 964 nooit meer weggaan
Vele mensen, waaronder ikzelf, vertelde me dat een GT3 niets voor mij is. Daarom dacht ik: “Ga nu maar een keertje proefrijden en krijg het uit je systeem. Dan kunnen we aanbewegen.”
Ik belde daarom Porsche Classic Center Gelderland en vroeg of de GT3 met de lelijke velgen en nog stond. Ze bevestigde dat hij er nog stond en ik mag een proefrit komen maken. Op zaterdag 9 december ging ik op een ijzige morgen met de GT3 op stap. Inmiddels hebben ze de sjonnie velgen weer origineel gemaakt en de zilveren GT3 logo vervangen voor een zwarte variant. Wat was het een plaatje.
Maar gelukkig zou het rijden tegen vallen. De eerste kilometers deed ik voorzichtig aan er lag nog sneeuw op de weg en de auto schakelt zwaar. Ik was niet meteen onder de indruk. Het was wel aangenaam en zeker niet zo erg als ik had verwacht. Na een kilometer of twintig was het blok op temperatuur en heb ik de auto een beetje in de toeren gejaagd....eerst to 6k toeren. Het klonk niet verkeerd.
Maar toen gebeurde het. Voor mij lag een open stuk snelweg, het was droog en ik zat in de derde versnelling. Ik gaf een dot gas en de auto vloog van zijn plek en begon te janken tot aan de toeren begrenzer. De grijns was niet meer weg te halen. Ik was verkocht.
Eenmaal terug bij Heteren ging ik met Mark ok tafel zitten. We hebben een inruilprijs prijs vastgesteld en ik heb de rest van de dag mogen genieten van het boek en de prive collectie van Mark.
Een week lang heb ik nagedacht. Zal ik? Zal ik niet? Zal ik? En op 16 december nam ik mijn vrouw en kinderen om te gaan kijken. Vrouwlief stapte in de auto en ik zag het aan haar gezicht. Ik mocht hem hebben.
En zo lieve vrienden van het Porscheforum ben ik gekomen aan een 996.