Ik had al aangegeven dat ik overwoog om de 964 weg te doen omdat ik er afgelopen anderhalf jaar niet meer echt gebruik van heb gemaakt. Allereerst aangegeven bij Paul Geeris dat de auto weg mag bij een goed bod. Daarna nog meegedaan aan een event van een vriend met een autobedrijf waar mijn auto samen met nog wat mooi oud spul de ambiance in zijn showroom verzorgde. Geen briefje erop of überhaupt de bekende verkoopsites overwogen maar mocht er een liefhebber tegenaan lopen dan sta ik natuurlijk open voor dat goede bod. Dit is eenmaal gebeurd maar deze Duitse heer had een voorbehoud omdat hij ook 'bezig' was met een 997RS die hij dus uiteindelijk 'goed' in handen kreeg. Het kan verkeren.. En dan heb je liefhebbers die het (terecht) gewoon proberen en zij hebben mij het meest geholpen in mijn afwegingen. Immers liever weer zelf plezier hebben met de 964 dan hem laten gaan voor te weinig..
Maar waarom was dat plezier weg waardoor ik überhaupt niet meer gedacht heb aan deelname van een trackday of soortgelijk event? De echtscheiding hielp niet. Het plezier wat ik met mijn zoon op de kartbaan heb eigenlijk ook niet. Maar wat misschien nog wel meer meespeelde was het gebrek aan plezier tijdens mijn laatste trackdays. We deden geweldige circuits aan als Spa, Brandhatch en Silverstone maar op de één of andere manier had ik geen aansluiting bij het fanatisme om mij heen.
Ik wilde jaren eerder mijn eigen 964RS opbouwen om onder andere het plezier wat ik destijds op en rond het circuit had met nog een paar gelijkgestemden. Op Koninginnedag deden we een dagje Zolder, een keertje de Nordschleife en met een stel amateurs deden we mee aan licentiedagen. Vrijwel allemaal met hetzelfde speeltje (voor mij was dat toen een 996GT3) waarmee we naar en terug van het circuit reden. Op de één of andere manier voelde ik me daar helemaal fijn bij en droomde ik dus van zo'n mooi luchtgekoelde 964RS Cup 'ASW-stijl'.
De dagen waarop ik vervolgens met mijn 'droomauto' voornamelijk tussen wereldberoemde-racers-uit-de-regio reed, die nog even iets moesten afstellen voor het naderende raceweekend en zich nimmer leken te bekommeren over wat extra (plaat)werk en tussen de sessies door nog even enthousiast gecoacht werden door hun topcoach annex familielid cq buurman maar in iedergeval zelf vaak ook een (vervlogen) held, hebben me misschien ook wat pret en lust ontnomen. Zo terugkijkend...
Vooruitkijkend zou ik toch dolgraag weer eens een trackday doen in de sfeer zoals ik die dus eerder heb mogen ervaren, vaak met een aantal van jullie mede-Porsche rijders. Al dan niet in een treintje heen, een hoop stuurpret on track, grote verhalen bij de nazit en weer huiswaarts met dat voldane en trotse gevoel dat onze Porsche toch wel een erg goede en fijne auto is. Dat