Ik wil hier niet de zieligaard uithangen maar tegelijkertijd wil ik me ook niet hullen in stilzwijgen.
Lang verhaal (zo) kort (mogelijk): Voos gevoel in mijn rechteronderbeen (wat ik al verschillende keren gehad had de afgelopen jaren) bleek na een echo een bloedklonter te zijn. Bloedverdunners slikken dus, zoals de oude mensen
Tot ik later die dag telefoon kreeg van mijn huisarts. Hij had de echo nog eens goed bekeken en die klonter was toch een serieus formaat en "dat ik beter eens naar spoed kon rijden". Op spoed aangekomen mocht ik direct daar blijven: er zaten ook klonters in mijn longen. Twee dagen daar gebleven om "the good stuff" qua bloedverdunner te krijgen via baxter. Daarna mocht ik beschikken.
Echter, daar zo'n klonters soms extra druk op het hart leggen gingen ze daar ook effe 'n scan van doen en, if it rains, it pours : ik heb blijkbaar maar 2 kleppen aan m'n aorta (een genetische afwijking waar 1 à 2% van de bevolking mee te maken heeft), én m'n aorta was reeds 5.4mm breed, en bij 5.5mm opereren ze want je kan (bij wijze van spreken) elk moment dood vallen. Een normale aorta is 2.5mm.
Het lang verhaal nu echt kort: binnen enkele weken een openhartoperatie. Borstkas open, ribben breken, the whole shabang. Die 2 kleppen proberen laten aan te sluiten, ofwel vervangen, stuk aorta vervangen en terwijl ze daar toch zitten, kijken of er niet hier of daar stents moeten geplaatst worden.
Effe in zak en as gezeten, ook al omdat ik nog aan 't recupereren was van die slokdarmoperatie welke ik gruwelijk onderschat had, otoh, mag ik blij zijn dat ze het geheel toevallig ontdekt hebben. Beter dit dan er vroeg of laat bij te stuiken.
Direct doorgepakt en iets waar ik al lang over nadacht uitgevoerd: de winkel die ik tot nu toe open hield direct overgelaten. Dat zat al maanden, jaren in mijn hoofd: mooi werk, mooi product, mooie uren, mooie winkel, goede verdienste maar ik voelde me zo nutteloos (ben altijd technieker geweest). Eigenlijk lieg ik nu want die beslissing om de winkel over te laten was al een paar dagen daarvoor genomen, toen ik nog niets wist over mijn hart. Ik was het alleen zo beu van hier 8u per dag "gevangen" te zitten in mijn gouden kooitje. Iemand anders kan het doen nu, iemand die jonger is.
I awoke to the riddle of my life. Niet ineens, het is begonnen met het overlijden van Véro en is bespoedigd door de fratsen waar ik nu mee te maken heb. Was ook één van de redenen waarom ik een paar weken daarvoor de 991 gekocht heb: meer genieten, je doet er TOCH zoveel voor. Dus ja, de eerste maanden na de operatie zal 't noppes zijn, maar daarna ligt de weg wijd open
Thx all!!