Mijn verhaal...
Woensdag 5.30 in de wagen gesprongen om om 8.50 aan te komen circuit Zandvoort. 20 min. te laat!
Rond 10u zaten we al in de wagen, zeer onwetend wat te doen en op een behoorlijk natte baan...volle moed begonnen en in de Hugenholtz ( 3de bocht) mijn eerste spin. Veel gereden waarbij de ruitenwissers continu aan de slag moesten. De dag afgesloten door in de laatste ronde in de Audi S bocht en in Bosuit ( daar waar Harley Pinky ook parkeerde; echter had ik daar meer geluk) nog eens een pirouette te maken. 's avonds theorie, naar hotel, eten en pintelieren. Gaan slapen om 01.30 in behoorlijk gehavende toestand om 7.00 weer op om om 8.15 weer paraat te zijn.
2de dag begonnen met enkele ronden, doch geen goed gevoel er bij. Doktersbezoek en weer in de auto gestapt...baan werd steeds droger en mijn ronden en gevoel werden steeds beter...hier en daar een paar auto's voorbijgestoken. Steeds meer vertrouwen, steeds meer uitremakties tot het punt dat ik bij uitkomen Tarzanbocht een paar keer rond ga, met bestuurderszijde vol richting bandenstapels ga en daar naar mijn gevoel de beamer tot schroot herleidde. Reden tot dit gebeuren, begon eigenlijk al bij de Kumhobocht. Daar stevig verremd waardoor ik het clipping point miste en naar de kerbstones van de buitenkant werd gedreven...gevolg achter breekt uit. Gecorrigeerd, doch veel snelheid verloren om op het rechte stuk niet ingelopen te worden. Blijkbaar had mijn voorganger op Bosuit ook problemen, want op het rechte stuk vormden we een treintje met drie. Doordat wij met tweeën het oude gedeelte minder goed hadden afgelegd liep nummer drie op ons in. Mijn idee was om samen met de eerste auto naar het instuurpunt van de tarzanbocht te rijden en zo de derde langs binnen te laten passeren. Mijn snelheid met de eerste auto was vergelijkbaar...ik kijk in achteruitspiegel en rechterspiegel of de derde wagen effectief langs binnen zou komen. Dit gebeurd en ik kijk weer naar voor waar ik merkte dat ik zeer ( te kort) op de eerste auto zat. Deze verremde zich, ik moest naar binnen en verremde me daardoor ook, de derde schrikt en deed hetzelfde...met zwieperende auto's langs elkaar komen we de tarzan uit en rijden we richting Gerlach-bocht. Op dat rechte stuk krijg ik het lumineuze idee om me uit deze situatie te halen en mijn wagen tussen hun beide uit te halen. Ik wilde absoluut mijn wagen die drie dagen heel houden. Wat doet deze dommerik, hij gaat van zijn gas af, waardoor geen aandrijving meer op de achterwielen en gevolg stevig uitbreken van de wagen, gecorrigeerd...doch echter nu de andere kant...weer gecorrigeerd en toen hopeloos tollend de bandenstapels tegemoet komend. Eerst mijn linkervoorkant er in, gevolgd door mijn linkerachterkant, rechtervoorkant en tot stilstaand komend door met de rechterzijde nog eens contact te maken. Ik vertrek weer, echter...motorkap geplooid, waardoor ik amper nog iets zag...schrapend geluid...en mijn beamer die een nieuwe paus leek te gaan verkondigen...door dit feit auto maar onmiddellijk aan de kant gezet ( immers watervloeistof, mogelijk olielekkage op het wagdek achterlaten was uit den boze). Snel uit auto en over vangrail gesprongen. Geen knikkende knieën ( vlak voor inslag dacht ik dat dit een bijzonder zware klapper zou worden, doch weinig van gevoeld), echter wel met het klote gevoel dat ik de beamer had afgeschreven en 10m bandenstapel en bijhorende matten had vernield. Dat zou enkele duizenden euri's afdokken worden

Nadat alle brokstukken in het koffer waren gegooid en de baan was geveegd, in de auto gesprongen en op sleeptouw genomen. In de pits bleek de ventilator en de radiator stuk te zijn, vooraan veel plaatschade ( achteraan echter niets...enkel zwarte vegen...vreemd) en de chassisbalken waren krom

...zoveel mogelijk alles rechtgetrokken en met dezelfde wagen de cursus hervat. Financieel moest ik duizend euro ophoesten voor de schade aan de wagen ( veel, doch tijdens de klapper dacht ik aan veel meer) en voor de bandenstapels en matten blijkbaar niets, ondanks dat de 5 cm schroeven waarmee men de matten op de stapels bevestigd in mijn motorkap staken...
Auto herstelt en een instructeur ging met me mee omdat zo'n klapper toch wel de nodige agressiviteit die je moet hebben doet wegvloeien. Nou daar ging een wereld voor me open...ik was veel te rustig, waardoor deze persoon begon te roepen, te tieren, mijn rechterbeen naar beneden duwde om meer te gassen na insturen van bochten, snokte aan mijn stuur...gevolg hartslag 200, lichte vorm van paniek...doch toen ik uitstapte was ik blij dat dit alles was gebeurd. Deze persoon maakte me wakker en liet zien wat eigenlijk de bedoeling was. Hij liet me zien wat die wagen kon en liet me dat op de beste manier voelen doordat ik zelf achter dat stuur zat. Toen wist ik pas waar ik naar toe moest werken. Ik had me al die tijd als een snelle openbare weggebruiker gedragen...gevolg 1,5 dag verloren aan mijn prutsen. Nog 1 dag te gaan om mijn rijstijl te krijgen daar waar die moest zijn...echter maakte die klapper dat ik toch overal veiligheidspunten ging inbouwen en daardoor niet meer de ideale lijnen ging rijden...kortom veel gereden doch ik was nog ver weg van waar ik moest zijn...2de dag was voor velen een prachtige dag door het zeer mooie weer, voor mij een slechte dag...behoorlijke schade gereden, slecht gevoel, zag het wat minder zitten...'s avonds iets na het eten, maar besloten naar mijn kamer te gaan en de theorie maar eens door te nemen...was echter te moe en besloot maar wat vroeger op te staan en het dan door te nemen...bij het slapen gaan hopend dat dag 3 ( examendag) droog bleef ondanks alle regenverwachtingen.
Het mocht niet zijn, het circuit was kletsnat en spekglad. In de auto gestapt en rondjes gaan malen. Ondanks het enorme slechte weer, spins en zwiepers werd mijn gevoel beter...ik begon de auto beter te voelen, beter te begrijpen...ik durfde weer meer...proefexamen, doch niet voldoende

Instructeur meegenomen, enkele ronden gereden en die was positief over mijn rijstijl. Ik was op de goede weg, doch de tijd was kort om me nog te verbeteren. Het viel me op dat bij sommige bochten, ik naar mijn gevoel hard in ging, het instuurmoment goed had, gas gaf, ver naar buiten moest, enorm zwieperen, corrigeren en de rest me langs binnen makkelijk passeerden zonder veel gezwieper. Een uurtje voor examen zat ik met een klapper in mijn achterhoofd, een proefexamen dat niet voldoende was en dat ik in sommige bochten koud gepakt werd door anderen. Het zag er weer niet goed uit ondanks dat de laatste instructeur positief was. Mijn laatste hoop was om zo snel mogelijk weer een intsructeur te strikken. De enige die beschikbaar was, wilde mee, doch reed altijd zelf en wou bij niemand langszitten...verdorie toch...maar goed, beter dan niets...We vertrokken, deden 2 rondjes hebben elke bocht driftend genomen...hier had ik niet veel aan...driftend van de ene bocht naar de andere was niet voor me weggelegd...bij binnenrijden pits, dacht ik wat een tijdverlies...doch deze persoon meldde me dat de auto niet op een goede manier te besturen was, hier kon je niet goed mee leren...kwamen ze nu mee

Nieuwe achterbanden maakten de zaak wat beter, doch het bleef allemaal een zeer wankel iets.
Dat feit zorgde er echter wel voor dat ik mijn vertrouwen in mezelf terugkreeg, het lag niet zozeer aan mij, maar de wagen was het probleem.
Examen gereden...De Audi S bocht, de Kumhobocht en Bosuit ( de laatste 2 oud asfalt en bijzonder glad) liepen niet goed. In de Audi S bocht elke keer zwieperend, driftend ( doch misschien positief omdat ik toch liet zien dat ik lef had en een beetje beschikte over wagenbeheersing). Audi S bocht uitaccelereren lukte bijna niet ( bij welke druk op het gaspedaal dan ook). Bij de Kumhobocht blokkeerde steeds de wielen ( vroeger remmen met het idee minder op de rem te moeten staan, werkte niet omdat ik dan dreigde het instuurmoment te passeren)...Bosuit uiterst voorzichting, wagen wilde steeds uitbreken...gevolg niet voldoende snelheid op recht stuk en werd gepaseerd op het einde van het rechte stuk. Die persoon reed naar het instuurpunt en in plaats van mee te gaan, zette ik me langs binnen...had mijn positie weer herwonnen ( dit voor de ogen van de commissie

). Doch hier en daar ook niet de ideale lijn gereden, veel zwiepers, toch onrust in de wagen...kortom of dit een positief einde ging kennen...ik wist het niet...
Na het examen konden we terug vrij rijden, echter geen zin, wilde de auto niet helemaal afshrijven door op het laatst nog eens in omhelzing met een barriere te gaan ...maar besefte dat ik de dag zo niet moest afsluiten...wil tenslotte meedoen in de 944basic cup. Besloten de benzinetank maar leeg te rijden, baan was in tussen droog en prachtrondes gereden...het gevoel dat niets meer moest, niemand mij meer beoordeelde was bevrijdend...schitterende tijd gehad bij het leegrijden van de tank. Waren Porsches 997's, BMW M3's, DB9 op de baan...geweldig...
Het uitroepen van de uitslag...voorafkondiging dat er redelijk wat niet geslaagd waren...

nummers werden één voor één afgeroepen...mijn nummer naderde, doch er waren er nog maar twee gepaseerd die niet geslaagd waren. Het bevrijdende woordje kwam...het was gelukt...
Achteraf de beide instructeurs gesproken die me die laatste dag nog hebben begeleid. Deze zeiden me dat ik mooi werk had geleverd met de beperkte ervaring (3d) en de bijna niet bestuurbare auto.
Er is idd zeer veel schade gereden...in mijn groep was er niemand die nog schadeloos was...mochten er cijfers naar voren komen die hoger dan 50% zijn..ik zou niet schrikken...had dit niet verwacht, doch de weersituatie zal er wel voor een groot deel tussen zitten...en het feit dat er toch enkele 'bouwwerkers' met hun catterpilarhelm tussen zaten met kleine, zwarte kraaloogjes
Blij eens 3 forumers in real life tegen te komen...Harry, mooie wagens trouwens...
Persoonlijk vind ik dat ik te weinig instructie heb gekregen, waardoor ik veel heb aangemodderd. Deze 3 dagen hadden best meer rendement kunnen hebben.
Theorieles!!!??? Welke???? Waar was het cursusmateriaal???? Op de dag zelf zeggen dat we een boek nodig hebben....hoe moet ik daar nog aangeraken??? Blij dat Harry me daarbij heeft geholpen...
Rem en uitwijkoefeningen, slalom rijden, driften, 180° slips vooruit en achteruit stonden in het programma...echter niet gedaan...
Kortom ik heb veel bijgeleerd, door vooral zelf aan het werk te gaan...doch heb me daarbij ook vaak verkeerde dingen aangeleerd. Dit had vermeden kunnen worden! Heb niet het gevoel dat ik nu een betere algemene wagenbeheersing heb...kan wel met een beamer Zandvoort op een veel betere manier rijden dan een leek...maar daar houdt het voor mijn gevoel ook bij op. Ik begrijp dat op 3 dagen absoluut niet veel kan gebeuren, doch wat ik al zei...het had best effectiever kunnen zijn...
Harley, als de bittere pil is doorgeslikt, gewoon een nieuw examen. Krijg je dan het papiertje wat je eigenlijk gisteren al had mogen ontvangen...trouwens vage reactie van die mensen op je vraag wat er dan niet goedging. Verder nog veel beterschap met die blauwe plek