WM550spyder schreef:Als ex 550-bezitter snap ik die helm met dat vizier maar al te goed (vind hem wel wat hebben). In 2009 reed ik de Mille Miglia en op de zaterdag, na 12 uur sturen, kon ik een stuk weg nieuw asfalteren met wat ik van mijn smoelwerk spoelde, in de regen is het zelfs bloedlink want je ziet echt geen moer.
Zo... Gisteravond thuisgekomen van een bizarre trip met m'n Speedster naar Italië...
Eerst op zaterdag naar de Porsche-dagen op Spa-Francorchamps (in de regen)

en daarna -met een tussenstop in Duitsland- naar Zwitserland (3 dagen Davos).
Tjongejongejonge wat heb ik op de weg naar Zwitserland slecht weer gehad! Echt alle varianten heb ik gehad: miezerregen, stortbuien, hagel, sneeuw, onweer (met joekels van bliksem recht boven me)... Maar geen zon(neschijn)! Het was echt bar en boos. En terwijl je dan door de stromende regen rijdt (en -mind you- ik heb dus geen ruitenwissers en een voorruitje dat nauwelijks die naam mag hebben, sterker nog: volgens de RDW is het geen voorruit, maar een spoiler waar je dan toevallig doorheen kunt kijken) komen geregeld auto's naast je rijden die dan eerst het duimpje omhoog doen en dan een fotootje van je maken... Leedvermaak?
Maar wat was ík blij met m'n helm!!! Ik had het bolle vizier voorzien van Rainex en dat werkte perfect. In Zwitserland aangekomen, was echter álles nat... Echt alles: alles in de auto en ik was doordrenkt. Ik had net zo goed met de kleren aan een kwartiertje onder de douche kunnen gaan staan; dan was ik waarschijnlijk nog niet zo doordrenkt geweest als nu! En KOUD!
De dag erna in de verwarmde garage m'n auto 'gedroogd'. Er stond toch wel water op verschillende plaatsen in de auto dat niet via de strategisch geboorde gaten wegvloeide, dus nog maar wat gaatjes bij geboord. Bijvoorbeeld de bandenbak aan de voorkant, daar had ik dus geen gaatjes in geboord en daar stond zo'n 3 cm water in! Na 4 gaatjes (M10) liep het water mooi weg (zonder restanten). En de kaartenvakken bij de voeteneinden blijken dus waterdicht te zijn; die waren tot de bovenin gevuld met water.

(hier is ze alweer aardig droog; de foto's waarbij alles staat en ligt te drogen rondom de auto zitten nog op m'n fotocamera. Die komen eraan)
Het was wel de ultieme test voor m'n karretje (en mij)! En eerlijk gezegd ben ik alleen nog maar meer verknocht geraakt aan m'n Betty! Ze heeft zich echt kranig geweerd: alles bleef functioneren en het motortje loopt zóóó mooi; echt helemaal top!
Toen door naar Italië om de Mille Miglia te bekijken. Tijdens die rit moest ik over een pas heen en ik heb echt tussen de sneeuw door gereden (gelukkig was de weg sneeuwvrij) en het was echt berekoud! Eenmaal door de San Bernadinotunnel kwam de zon tevoorschijn! Héérlijk!
Op weg naar het hotel in Italië de eerste -en enige- tegenvaller: op de Italiaanse snelweg (de A4 ter hoogte van Bergamo) werden voor mij met 120 km/uur ontwijkende manoeuvres uitgevoerd en de auto voor mij reed ergens overheen en toen dat onder zijn auto vandaan kwam, kon ik het ook niet meer ontwijken: een stuk (aluminium) ladder of een gedeelte van een (aluminium) steekwagentje (ik kon zo snel niet zien wat het was, maar het had de vorm van een ladder van ca. 1 meter lang en er zat een wieltje aan vast) lag op de weg! Ik probeerde er nog omheen te sturen, maar dan lukte niet en ik ging er met de linkerzijde van m'n auto overheen. Een enorme klap volgde en mijn km-teller stopte er acuut mee (gelukkig kon ik nog op m'n navigatie zien hoe hard ik ging) en ik hoorde het geluid alsof ik metaal over de weg aan het schrapen was. Ik dacht in eerste instantie dat er wellicht nog een gedeelte van die ladder onder m'n auto hing, maar ik kon nergens stoppen (daar hebben ze in Italië echt niet bij nagedacht; een vluchtstrook? Wasda? Non capisco...).
Uiteindelijk ben ik maar bij de tolpoortjes aan de kant van de weg gestopt om te kijken wat er aan de hand was. Het bleek dat mijn achterstabi (camber compensator) doormidden gerukt was en dat de delen er nog los onder hingen te bungelen. Ook zit er een deuk in mijn schokbreker, maar die lijkt het nog te doen. Ter plaatse dus maar de stabi eronderuit gesloopt en verder...


(hier is de stabi er dus al onderuit; je ziet 'm -in 2 delen- liggen)

Toen door naar Pechiera (het hotel)...
Daar hebben we de Mille Miglia bekeken:

En we hebben nog wat passen gereden:

Conclusie: ik heb een aardig goed karretje in elkaar geknutseld!

(en dat embleempje op het stuur heeft ze nu wel verdiend)