Thx all!
Ik ging er eigenlijk niet over beginnen (en had dit reeds een jaar volgehouden), maar nu begon ik te typen en 't ene woord bracht het andere mee.
In mijn wereld (die soms mijlenver van de echte wereld staat) is er niet echt connectie tussen de Turbo en Véro. De zoektocht, de vondst, de ophaling zijn allemaal gebeurd in de periode dat ze ziek was. Mensen vroegen "is dit nu het moment om jullie bezig te houden met zo'n dingen?", maar ik denk dat het makkelijker was om te doen alsof er niets aan de hand was en verder te gaan met ons "oude" leventje ipv thuis liggen ziek te wezen en het onvermijdelijke onder ogen te zien.
Nee, de herinneringen zitten in "den blauwen", de 996 4S. Daar deden we alles mee wat ik hierboven reeds opsomde. Toen ik haar leerde kennen had ik de zwarte 996 4S, en haar tweelingzus heeft momenteel een Seal grijze 996 4S (CSV is net over zijn nek gegaan...

). Is dus een beetje "ons" model. De Jubi was ze ook stapelgek van en vooral "de Smurf" had haar hart gestolen. Ze heeft dan zelf ook nog 2 Boxsters gehad, etc... Voor iemand die -voor ze mij kende- niet graag met de auto reed omdat ze vond dat ze het niet goed kon was het wel raar om haar regelmatig de Smurf te zien nemen die, met zijn dogleg transmissie, iets was wat je bij vele vrouwen gewoon niet uitgelegd zou krijgen.
Als ik dus de afweging maak van spuiten/herspuiten van de Turbo, etc... dan zit Véro er niet echt tussen, behalve dan het feit dat het plezier in een speciale, net in een kek kleurtje herspoten wagen NIKS is ivm het verlies van iemand dierbaar. Otoh moet er iets zijn om voor te leven, om naar uit te kijken. De Turbo is op een slecht moment in ons leven gekomen, maar dat wordt 'm niet aangewreven. De enige reden waarom ik 'm zou verkopen is omdat ik panikeur ben en het me soms begint te dagen dat ik er momenteel alleen voorsta, niks van backup, en dat de speeltijd misschien wel afgelopen is maar dat ik het nog niet besef.
Anyway, got the message (thx!!): we nemen een afwachtende houding aan.