Haha Heel herkenbaar. Ik heb een jaar of 5 in Duitsland en Oostenrijk gewoond, vaak cursus in Zwitserland en vond dat stukje hoffelijkheid echt een verademing.
In Oostenrijk woonden wij in een gebied wat niet toeristisch was en wij spraken daar natuurlijk ook het dialect.
Een enkele keer kwamen daar wel eens Nederlanders binnen en dan schaamde je je wel eens.
Bleven wij lekker dialect spreken en dan hadden die Nederlanders ons niet door...
Andere kant van het verhaal is wel dat ze soms wel heel erg vast zitten in hun hiërarchie.
In Oostenrijk hadden ze ons bij de sollicitatie het standaard salaris aangeboden maar als bonus omdat de opleiding beter was gratis een gemeubileerde woning. Dit was een groot geheim en mocht niet aan de Oostenrijkse, sloveense en kroatische collega's verteld worden. (ok geen probleem natuurlijk

).
Dat kwam natuurlijk uit en ze vonden zelf dat ze een prima oplossing hadden. (grote onrust in het team, oneerlijk. etc, "als ik dat had gehad zou ik het weigeren want ik zou niet meer willen verdienen dan de collega's". Ja houdoe he. ik zit daar en ik krijg het aangeboden, maar goed.
Twee directeuren en een secretaresse (die we heel goed kenden) zaten in een ruimte en dachten dat ze ons even gingen meedelen dat de gratis gemeubileerde woning wegviel , het standaard salaris overbleef en daarmee de kous af was.
Ik was heel jong en trok mijn vriendelijke gezicht maar heb heel duidelijk gemaakt hoe ik over contractbreuk dacht etc. De secretaresse die moest notuleren was begonnen met schrijven, kon niet geloven wat ze hoorde en zat uiteindelijk te huilen, helemaal van slag.
Wij waren met 6 Nederlanders, als Oostenrijkse haantjes wilde de directie geen gezichtsverlies. Zijn wij gewoon opgestapt. Later via via gehoord dat ze vanwege personeelstekort in onze sector een jaar lang een enorm omzetverlies hadden vanwege een behoorlijke personeels aderlating. Er zitten altijd twee kanten aan een zaak.